آذر ۷, ۱۳۹۶
جرح خویشتن(self mutilation)، خودویرانگری موضعی تلقی میشود که حاصل ناتوانی برای مداوا با تکانههای پرخاشگری ناشی از میل ناخودآگاه برای تنبیه خود یا دیگری درون فکنی شده است. برخی مولفین این رفتار را انتحاری کاذب نامیدهاند. به علاوه خودزنی بیشتر به عنوان آسیب به خود، جرح خویشتن، سوءاستفاده از خود و خشونت نسبت به خود شناخته شده است که به عنوان صدمه عمدی یا تغییر بافت بدن بدون قصد خودکشی تعریف شده است.
خودزنی یک اختلال کنترل تکانه است که اغلب در ارتباط با سایر اختلالات روانپزشکی است از جمله:
– اختلال شخصیت مرزی (شایع ترین)
– افسردگی
– سوءمصرف مواد (الکلیسم یا سوءمصرف دارو)
– اختلالات خوردن (بی اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی)
– سایکوز(جنون)
– اختلال شخصیت ضداجتماعی
– اختلال استرس پس از سانحه
– سوءاستفاده جنسی جسمی یا احساسی در دوران کودکی
– تجاوز یا سایر سوءرفتارها در دوران کودکی
– اختلال استرس پس از سانحه
– زندانی شدن
– جنس: زنان (آمارهای اخیر تعداد زنان و مردان را مساوی گزارش کردهاند)
– سن: نوجوانی (خودزنی به طور معمول در بزرگسالی شروع میشود اوج اثر آن بیست سالگی است و در سی سالگی یا تظاهر پیدا نمیکند یا کاهش مییابد.)
– عقبماندگی ذهنی
– اوتیسم
محرومیت عاطفی در دوران کودکی (غفلت والدین٬کودک آزاری، مرگ والدین) ، شرایط اجتماعی ناخوشایند، عوامل فیزیکی نامناسب، سابقهی مشکلات خانوادگی، مشکلات مالی و اجتماعی، بیکاری و فقر بهداشت.
عوامل تسریعکننده
وقایع استرسآور زندگی مثل تهدید یا طردشدن از طرف همسر یا سایر اعضای خانواده
علائم
– بریدن پوست با یک جسم تیز(شایع ترین علامت)
– تراشیدن یا سوزاندن پوست
– سوراخ کردن یا خراشاندن خویش
– فروکردن سوزن
– ضربه زدن به سر
– فشردن چشمها
– گازگرفتن انگشت وبازو
– کندن مو
– کندن پوست خود
و به ندرت در موارد خیلی شدید شامل:
– قطع عضو
– اختگی
– شکستن استخوان
تعدادی از اهدافی که به طور معمول خودزنها به دنبال میکنند در زیر آمده است:
۱- رهایی از احساسات شدید
۲- حالت جسمانی از درد روانی
۳- احساس غیر واقعی بودن بی حسی وکرختی، گسیختگی
۴- تنبیه کردن خود و تنفر از خویش
۵- نگهداری و مراقبت از خود
۶- گریز موقت از مشکلات
۷- تحتتاثیر قراردادن دیگران
۸- مطمئن نبودن از تمایل به مرگ در خود.
خطر خودکشی در میان این افراد یک تا دو درصد است. یعنی برابر خطر خودکشی در میان جمعیت عمومی است. فقط ۲۵ درصد کسانی که به خود آسیب میرسانند تمایل به مردن دارند. در اغلب موارد عمل انجام شده نوعی تصمیم لحظهای و تکانهای است.
عواملی که با احتمال تکرار قصد آسیبرساندن به خود همراهند عبارتند از:
۱- سابقه قبلی خودزنی
۲- سابقه قبلی درمانهای روانی
۳- اعتیاد به الکل و مواد مخدر
۴- اختلال شخصیت ضداجتماعی
۵- سابقه جرم و بزهکاری
۶- طبقه اجتماعی پایین
۷- بیکاری.
سلام. برادر من خیلی زود و بیجا عصبانی میشه. به کوچکترین حرف و کاری به شدت عصبانی میشه و شروع میکنه به داد و بیداد و کتک زدن خودش و بقیه. مثلا سرشو میکوبه به دیوار. و با وجود اینکه همه ساکت میشن از این رفتارش باز هم ادامه میده. ما دیگه از دست صداش خسته شدیم. حاضر به هیچ نوع درمانی هم نیست و میگه شماها ایراد دارین. با هیچ کسی خارج از خونه هم نمیسازه و از بچگی همیشه همسایه ها در خونه امون بودن که پسراون بچه ما رو زده. توی بچگیش خیلی از طرف دوستای گنده تر از خودش بهش قلدری شده و حتی پدرم و معلمهاش هم خیلی کتکش زدن (البته این موارد برای بقیه ما هم بود). وقتی هم بهش راهکار کنترل خشم میگیم مسخره میکنه. ما نمیدونیم باید چیکارش کنیم. چطور باید راضیش کنیم بره پیش مشاور؟ من که دیگه کلا باهاش هیچ دیالوگی برقرار نمیکنم که نخواد داد و فریاد کنه ولی بقیه و حتی بچه کوچیکش رو داره دیوانه میکنه. بچه اش هم ازش خودزنی رو یاد گرفته. درسته که باید تا بچه بود بهش رسیدگی میکردن ولی الان ما باید چیکار کنیم؟
سلام. شما می تونید بهش بگید وقتی یک نفر از طرف خانواده اش مشکل دار معرفی می شود این به این معنی نیست که مشاور هم همون نظر را داشته باشد. هر رفتاری علت و دلیل خاص خودش را دارد شاید با فهمیدن واز بین بردن علت ها رفتار مشکل دار از بین برود.