آبان ۲۷, ۱۳۹۶
رابطهی زناشویی یک ارتباط انسانی منحصر به فرد است که با هیچ یک از روابط بین فردی دیگر قابل مقایسه نیست. فقط در این شکل از ارتباط است که تمام ابعاد زیستی، معنوی، اجتماعی و عاطفی انسان مورد توجه قرار می گیرد. نظام زناشویی به عنوان یک سیستم منحصر به فرد دارای ویژگیهایی است که آن را از سایر اشکال روابط اجتماعی متمایز می کند.
رابطهی زناشویی دارای مراحل رشد و تکامل است. این رابطه معمولا از دورهی ماه عسل توام با شور و شوق و انتظارات سطح بالا به دورهی سرخوردگی و سازگاری متقابل و در نهایت به دورهی آرام پذیرش و عشق پخته منتهی میشود. زوجهایی میتوانند به مرحلهی پختهتر و کاملتر رابطهی زناشویی وارد شوند که از مهارتهای لازم برخوردار هستند. مطالعات نشان می دهد که زوج هایی که فاقد این نوع مهارتها هستند گرفتار مشکلات زناشویی میشوند و رضایت زناشویی آنان کاهش مییابد که به نوبهی خود زمینه را برای بروز مسایل حادتر از جمله طلاق فراهم می سازد.
بررسی نتایج مطالعات علمی نشان میدهد که ریشهی بسیاری از تنشها، سوء تفاهمها و مشکلات زناشویی، ناتوانی زوجها در برقراری ارتباط سالم و گوش دادن صادقانه به همدیگر، درگیرشدن در رفتارهای منفی و آزاردهندهی متقابل، افتادن در دام تحریفهای شناختی و افکار منفی، ناتوانی در مذاکره و گفت و گوی سازنده برای حل مسایل زناشویی و درگیرشدن در فرایند حمله و حملهی متقابل است که موجب بر انگیخته شده خشم و پرخاشگری متقابل میشود.
زوجهای مشکلدار به جای بیان صریح، صادقانه و محترمانهی احساسات، خواستهها و نیازهای خود، یا با این خواستهها حمله می کنند یا آنها را به شکل غیرمستقیم و ناسالم بیان میکنند که نه تنها به برآورده شدن این خواستهها کمکی نمیکند، بلکه موجب تشدید تعارض نیز می شود.