آذر ۲۵, ۱۳۹۶
«آلفرد آلدر» یکی از چند روانکاو اوایل سال ۱۹۰۰ بود که به نظریات فروید گرایش داشت. گرچه دیری نگذشت که با عقاید فروید درباره نقش جنسیت در رشد شخصیت سالم افراد رواننژند بنای مخالفت گذاشت. آدلر معتقد بود که احساس حقارت و تلاشهای جبرانی برای برتری جویی مهمترین نقش را در ایجاد بیماریهای رواننژندی و اطفاء توانایی مهر ورزیدن و کارکردن، ایفاء میکند.
وی احساس اجتماعی را به احساس یگانگی و برادری یک فرد با دیگری اطلاق میکند. افرادی که احساس اجتماعی را در خود پرورش میدهند رقابت غیرمنطقی با دیگران ندارند و حتی تلاشی هم برای برتریجویی نسبت به دیگران نمیکنند. این گونه افراد انسانهای دیگر را مانند موجودات با ارزشی میبینند که در نهایت متوجه و پیوسته به خودشان هستند، نه به عنوان عواملی تهدیدکننده یا صرفاً وسیلهای برای رشد شخصی.