آذر ۲۰, ۱۴۰۱
در زوجهایی که سازگاری خوبی با هم دارند، این تمایل وجود دارد که رفتارهای مثبت شریک زندگی خود را بیش از آنکه به عوامل موقعیتی نسبت دهند، ناشی از ویژگیهای خصلتی او میدانند.
به عنوان مثال به تفاوت این دو جمله دقت کنید. “او به من کمک کرد زیرا آدم مهربانی است”، نه این که “او به من کمک کرد زیرا در آن موقع بیکار بود”.
در زوج های سازگار مراوده مثبت به منفی، پنج به یک می باشد. به گونهای که اگر هم در میانشان اختلاف نظری پیش آید در مقابل آن، پنج مورد توافق نظر دیده میشود. وقتی زوجهای سازگار دچار عدم توافق میشوند، سعی میکنند تا به جای آنکه آن را تبدیل به انتقادهای کلی یا توهین نمایند، موضوع اختلاف را به موقعیت خاص و معینی محدود کنند مثلاً از این رفتار تو ناراحت شدم به جای اینکه به کل شخصیت طرف مقابل توهین کنند. این نوع رفتار منعکس کننده نگرش کلی حاکی از احترام به طرف مقابل در همسران خشنود و سازگار است.
زوجهای سازگار تمایل دارند تا به سرعت گسست موجود در رابطهشان را که حاصل وجود تعارض بوده است اصلاح کنند و اجازه نمیدهند تا وهلههای طولانی قهر، اوقات تلخی یا لجبازی در بینشان روی دهد. برخی مواقع زوجین سازگار بر سر عدم توافق، توافق میکنند؛ یعنی قبول میکنند که متفاوت از هماند. این فرایند نشان دهنده پذیرش همدیگر است.
در مقابل، زوجهای پرتنش در روابط بین فردی خود، در بسیاری از حوزههایی که گفته شد مشکل دارند که خود این مسئله باعث میشود در ارتباط و صمیمیت و موازنه قدرت با همدیگر مشکل داشته باشند.