اردیبهشت ۲, ۱۴۰۲
ترس پاسخ انطباقی به خطر است. زیرا بدن را برای واکنش نشان دادن به موقعیتها، اشخاص و یا تهدیدهای خطرناک، آماده جنگ یا گریز میکند. این واکنش در سطح فردی برای حفظ بقای فرد و از دیدگاه تکاملی برای دوام گونه، ضروری است. به خاطر ترس بود که اجداد ما قادر به کشف منابع خطر و پاسخ سریع به آنها از طریق انتخاب جنگ یا گریز شده و بنابراین زنده ماندند.
اضطراب ترسی است که در نتیجه تفسیر به اشتباه خطرناک دیدن شرایط رخ میدهد.
افکار مرتبط با ترسیدن، احساسات جسمی ترسیدن و الگوهای رفتاری که به شخص کمک میکنند تا از موقعیتهای هراسناک اجتناب کند. در واقع افکار مرتبط با ترسیدن و عادت به تفسیر موقعیتها به عنوان شرایط خطرناک ریشه اضطراب هستند.
احساسات جسمی که به دنبال افکار خطرناک میآیند، دومین بخش اضطراب هستند. افکار مرتبط با ترس منجر به آمادگی جسمی برای جنگیدن با خطر یا فرار از آن میشوند. بخش جسمی اضطراب (بیش بر انگیختگی خودکار) شامل ترشح آدرنالین در جریان خون، افزایش ضربان قلب، تنفس سریع و گرفتگی ماهیچهها است. تنفس سریع ممکن است منجر به سرگیجه شود. گرفتگی عضلات ممکن است به سردرد و یا دل درد یا درد قفسه سینه منجر شود.
گاهی اوقات این تغییرات جسمی نظیر افزایش تپش قلب، سرگیجه یا درد، خود برای فرد وحشت آور میشوند، چرا که مثلاً به غلط به عنوان نشانههای اولیه حمله قلبی تفسیر میشوند. و همین به نوبه خود میتواند تغییرات جسمی شدیدتری را به دنبال داشته باشد.
افکار مرتبط به ترس و احساسات جسمی همراه آن، فرد را به فرار یا اجتناب از آن موقعیت هراسناک در آینده سوق میدهد و این سومین بخش از اضطراب است. یعنی الگوی رفتاری که شخص برای اجتناب از موقعیتهای هراس آور مورد استفاده قرار میدهد. بسیاری از افرادی که در فروشگاههای بزرگ یا در صف بانک یا در اتوبوس دچار حملات پانیک یا نزدیک به آن حالت بودهاند، ممکن است بعداً از قرار گرفتن در این موقعیتها اجتناب کنند.