فروردین ۲۶, ۱۴۰۲
چطور تحت فشار آرامش خود را حفظ کنیم؟
ورزشکار محبوب شما در آستانه پیروزی است. نفس‌ها در سینه حبس شده و اما در لحظه حساس، ضربه‌اش خطا می‌رود. مسابقه دهنده پدیده‌ای به نام «خفگی» را تجربه می‌کند. جایی که فرد با وجود ماه‌ها و حتی سال‌ها تمرین، درست در مهم ترین لحظه حیاتی اشتباه می‌کند. خفگی در ورزش معمول است، جایی که اجرا، زیر فشار بسیار زیادی انجام می‌شود و به لحظه‌های کلیدی وابسته است.
اضطرابِ اجرا
اضطرابِ اجرا گریبان سخنرانان، شرکت‌کنندگان در مسابقات هجی‌کردن و حتی موسیقی‌دانان معروف دنیا را هم می‌گیرد.
بیشتر مردم اعصاب خود را مقصر می‌دانند اما چرا اضطراب، اجرای حرفه‌ای را تضعیف می‌کند؟
دو سری نظریه وجود دارد که هر دو می‌گویند که در وهله اول حالت خفگی عصبی، با تمرکز در ارتباط است.
پرت‌شدن حواس
اول، نظریه‌‌های پرت‌شدن حواس هستند.
زمانی که مغز به جای تمرکز بر روی اجرا، به نگرانی‌ها، دودلی یا ترس مشغول است، اجرا دچار مشکل می‌شود. وقتی افکار مرتبط و نامرتبط بر سر جلب توجه به رقابت می‌پردازند، چیزی باید قربانی شود. مغز تنها می‌تواند مقداری اطلاعات را، یک‌باره پردازش کند.
وظایفی که حافظه فعال را به چالش می‌کشد و حافظه غیرفعال که از آن برای ذخیره موقتی شماره تلفن‌ها و لیست‌های خرید استفاده کنیم، زمان استرس مستعد آسیب هستند.
آرامش و فشار عصبی
در مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۴، از گروهی دانشجویان دانشگاهی خواسته شد تا مسائل ریاضی را حل کنند که بعضی آسان و بقیه پیچیده‌تر بودند و نیاز بیشتری به حافظه داشتند. نیمی از دانشجویان هر دو گونه سؤالات را در آرامش و بدون هیچ فشاری حل کردند، در حالی که بقیه آنها را هم در آرامش و هم تحت فشار حل کردند. در حالی که همه در سؤالات آسان خوب عمل کردند، آنهایی که تحت فشار عصبی بودند در مسائل دشوارتر که نیاز به حافظه داشتند بدتر بودند.
دومی نظریه‌‌های نظارت آشکار، درباره خفگی تحت فشار عصبی هستند.
این نظریه‌ها به تاثیر فشار عصبی در تحلیل بیش از حد فعالیت می‌پردازند. منطق این نظریه به این صورت است، زمانی که مهارت به صورت خودکار در می‌آید، تحلیل ساز و کار دقیق آن باعث اخلال در اجرای توانایی می‌شود. فعالیت‌های که به صورت ناخودآگاه انجام می‌دهیم در برابر این گونه خفگی آسیب‌پذیر هستند.
مطالعه روی گلف‌بازهای اهل رقابت، توانایی‌های آنها را در دو حالت بررسی کرد. یکی هنگامی که به آنها گفته شده بود تا حد ممکن روی دقت ضربه تمرکز کنند و دیگری وقتی که قرار بود از چگونگی ساز و کار ضربه خودشان آگاه باشند. گلف‌بازها معمولاً این کار را به صورت ناخودآگاه انجام می‌دهند. نتیجه: آنهایی که به تمام جزئیات روی حرکات خودشان توجه می‌کردند در زدن ضربه دقیق افت کردند.
نظریه‌‌های نظارت آشکار
هرچند ممکن است خفگی برای همه اجتناب‌ناپذیر نباشد. محققان مطرح می‌کنند که بعضی آسیب‌پذیرتر از بقیه هستند، مخصوصاً آنها که خودآگاه‌تر هستند، اضطراب دارند و از اینکه دیگران آنها را بد قضاوت کنند هراس دارند.
خوب، چطور می‌توانیم در حساس‌ترین لحظات از خفگی اجتناب کنیم؟
اجتناب از خفگی در شرایط پراسترس
اول، تمرین در شرایط پراسترس می‌تواند کمک کند. محققان در مطالعه‌ای روی بازیکنان دارت حرفه‌ای دریافتند که آنها که تحت فشار تمرین نکرده بودند عملکرد ضعیف‌تری در شرایط اضطراب داشتند، در برابر آنهایی که به فشار عادت داشتند.
دوم، بسیاری از تأثیر انجام روند روتینی، پیش از اجرا تعریف می‌کنند. چه آن گرفتن چند نفس عمیق باشد، یا تکرار یک کلمه راهنما، یا انجام یک مجموعه حرکات موزون. مطالعه بر روی گلف، بولینگ و واترپلو نشان می‌دهد که انجام تشریفات کوتاه در هنگام فشار عصبی می‌تواند به ثبات بیشتر و عملکرد دقیق‌تر منجر شوند.
سوم، محققان نشان داده‌اند که داشتن تمرکز بیرونی بر یک هدف غایی نتیجه بهتری از تمرکز درونی دارد. یعنی زمانی که فرد بر روی جزییات فعالیت تمرکز کرده دارد. مطالعه بر روی گلف بازان باتجربه نشان داد که آنهایی که ضربات چیپ می‌زنند اگر بر پرواز توپ تمرکز کنند به طور قابل توجهی بهتر از آنها که بر حرکت بازویشان تمرکز داشتند عمل می‌کنند.
