فروردین ۱۷, ۱۴۰۰
کمال گرایی یک سیستم اعتقادی خود مخرب و اعتیادآور است که از یک فکر کمالگرا ریشه میگیرد:
«فرد کمالگرا می گوید اگر عالی به نظر بیایم، خوب زندگی کنم و همهچیز را کامل انجام دهم، میتوانم از احساس بد حقارت، قضاوت و سرزنش دور باشم یا به حداقل برسانم.»
کمالگرایی غیرممکن است، زیرا ما هیچ کنترلی بر روی نگاه دیگران به خودمان نداریم. هر چه کمالگراتر باشیم، برای رسیدن به آن غیرممکن آشفتهتر و مضطربتر میشویم و این چرخه دردناک تلاشهای زیادی را ایجاد میکند.
اجازه دهید با این مثال موضوع را مشخص کنم، شما برای اولین بار در حال تمرین برای مسابقه دو ماراتن هستید، آیا به خود میگویید، من در حال تمرین برای دو ماراتن هستم؛ بنابراین من فعلاً ریاست مالی انجمن را کنار خواهم گذاشت. یا به خودتان میگویید، من در حال تمرین برای دو ماراتن هستم بنابراین من باید صبح روز یکشنبه زود بیدار شوم تا گزارش مالی را قبل از روز دوشنبه آماده کنم؟
اولین پاسخ انعطافپذیری را نشان می دهد، شما چیزی به بشقاب خود اضافه کردهاید و چیزی را برداشتهاید بنابراین شما به خودتان بیش از حد فشار نمی آورید و برای خوب بودن در چارچوب مرز واقعبینانه تلاش میکنید؛ اما اگر دومین پاسخ را انتخاب کنید نشاندهنده کمال گرایی شما است. صدایی در گوش شما زمزمه میکند، شما نمیتوانید از این مسئولیت دست بکشد. شما همیشه از خودتان انتظار بهترینها را دارید. شما ساعتها وقت خود را صرف ساختن چیزهای بدون خطا میکنید و تا دیروقت هر شبکار میکنید.