آذر ۱۸, ۱۳۹۶
چگونه اضطراب را به خنده تبدیل کنیم
چگونه اضطراب را به خنده تبدیل کنیم
خنده پدیده‌ای زیبا و دل چسب است که در اغلب موارد برای ابراز شادمانی و لذت بکار می‌رود و توانایی‌ای است که در بین موجودات فقط انسان دارای آن است. ما با توانایی خندیدن به دنیا می‌آئیم و بدون هیچ آموزشی از همان آغاز تولد می‌توانیم لبخند بزنیم.
از دیدگاه روان‌شناسی خنده واکنشی است که به منظور تخلیه هیجانات به کار می‌رود. در واقع از طریق خندیدن انرژی ذخیره شده ناشی از شرایط مختلف مثل کنترل محیط، کنترل ذهن فرد، حوادث زندگی و… از ذهن و بدن تخلیه می‌شود و به همین علت معمولاً پس از مدتی خندیدن احساس آرامش زیادی به فرد دست می‌دهد.
خنده از جنبه‌های مختلف بر سلامت جسم و روان تأثیر می‌گذارد که به برخی موارد آن اشاره می‌شود.
تحقیقات علمی نشان داده است در حالی که افسردگی به سیستم ایمنی بدن در برابر بیماری‌ها آسیب می‌رساند خنده از طریق کاهش کورتیزول، افزایش هموگلوبین، افزایش فعالیت سلول‌های کاهنده درد و افزایش سیتوکنین این سیستم را تقویت می‌کند.
علاوه بر آن، خنده به دلیل تأثیر مثبت بر سیستم تنفس، گوارش، گردش خون، قلب و عروق و سیستم عصبی نقش قابل توجهی در پیشگیری و درمان بیماری‌های مربوطه دارد.
وقتی شخصی می‌خندد وجودش را احساساتی مثل آسودگی، گرما، کلیت، رهایی و سرحالی در برمی گیرد و اینها همان احساساتی هستند که در بردارنده مفهوم کلی سلامت می‌باشند.
خنده یکی از مهمترین ورزشهاست هیچ ورزشی مثل خنده نمی‌تواند اغلب عضلات بدن را به جنبش درآورد. یک دقیقه خندیدن برابر است با چهل مرتبه نفس عمیق کشیدن. همچنین روزانه ۱۵ دقیقه خندیدن بخش زیادی از منافع حاصل از پیاده‌روی صبحگاهی را در بردارد.
خنده با کاهش و زدودن احساسات منفی نقش مهمی در پیشگیری از حملات قلبی داشته و نوعی ماساژ قوی برای قلب است.
افرادی که زیاد می‌خندند کمتر در معرض ابتلا به اختلالات گوارشی، سوء‌هاضمه و یبوست قرار می‌گیرند. از سویی خنده از طریق افزایش سلول‌های کشنده درد، نقش مهمی در مبارزه با سرطان دارد.
بدن ما بطور طبیعی مجهز به موادشیمیایی ضددردی است که در صورت لزوم برای تخفیف درد از مغز آزاد می‌شوند و آندورفین نام دارند. خندیدن باعث افزایش ترشح این مواد می شود.
اشتغال ذهنی و اضطراب از موانع مهم یادگیری هستند. خندیدن در ابتدای مطالعه باعث ایجاد آرامش فکری شده و فرآیند یادگیری را تسهیل می‌نماید.
