آذر ۱۱, ۱۳۹۶

شخصیتی که از برقراری ارتباط دوری می‌کند (Avoidant Personality)

شخصیتی که از برقراری ارتباط دوری می‌کند

افرادی که اختلال شخصیت اجتنابی دارند معمولا تمایل دارند که با دیگران ارتباط برقرار کنند اما احساس بی‌کفایتی می‌کنند و نسبت به ارزیابی منفی دیگران بسیار حساس هستند و می ترسند که از جانب دیگران طرد شوند. همین احساس‌ها باعث می‌شود تا شروع ارتباط با دیگران و حفظ این ارتباط برای آنها دشوار گردد.

این افراد روابط اجتماعی محدودی دارند، از تعاملات اجتماعی اجتناب کرده و از دیگران کناره‌گیری می‌کنند. حدود ۰/۵ تا ۱ درصد از افراد جامعه دچار اختلال شخصیت اجتنابی هستند. ویژگی اصلی شخصیت اجتنابی دوری‌گزیدن از مردم، تجربه‌های جدید و حتی تجربه‌های قبلی است.

این اختلال غالبا ترکیبی است از یک ابراز ترس احمقانه با یک میل شدید برای مورد پذیرش و محبت واقع شدن. افراد مبتلا به این اختلال تمایل زیادی برای روابط اجتماعی یا فعالیت جدید دارند، اما ممکن است به دلیل ترس از عدم قبول و مورد پذیرش واقع‌شدن، بی‌میلی خاصی برای روابط اجتماعی نشان دهند، مگر آنکه تضمینی قوی برای پذیرفته‌شدن بدون انتقاد بدست بیاورند.

آنها معمولا خجالتی و بسیار کم رو به نظر می‌رسند. آنها ممکن است اظهار نظرهای ساده و بی منظور را به عنوان تمسخر و استهزا نسبت به خود تعبیر کنند. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است از ناتوانی خود در برقراری رابطه‌ی صمیمی با دیگران احساس ترس و ناراحتی کنند.

این موضوع عزت نفس پایین، باعث می‌شود تا آن ها نسبت به سرزنش، انتقاد و تحقیر از طرف دیگران حساس شوند، و این دور باطل یعنی ترس از طرد و عدم پذیرش باعث می‌شود دوری و کناره‌گیری آنها از دیگران همواره ادامه می‌یابد. در نتیجه این اختلال روابط اجتماعی فرد را محدود می‌سازد و ممکن است بر عملکردهای شغلی و اجتماعی وی، به ویژه در مواردی که مستلزم داد و ستد اجتماعی با دیگران است، تاثیر بگذارد. گرچه به نظر می‌رسد که این افراد از نظر روانی با افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی شباهت بسیار داشته باشند ولی افراد مبتلا به شخصیت اجتنابی به دلیل احساس اضطراب شدید در تمامی موقعیت های اجتماعی و هم چنین ناتوانی در مهارت‌های اجتماعی، از مبتلایان به اضطراب اجتماعی متمایز می‌شوند.

ویژگی‌های افراد دارای شخصیت اجتنابی:

• از فعالیت‌های شغلی‌ای که مستلزم تماس بین فردی چشمگیری باشد، به دلیل ترس از خرده‌گیری و انتقاد و تایید‌نشدن یا طرد‌شدن اجتناب می‌کنند.

• خواستار رابطه و برخورد با افراد نیستند، مگر با برخی از کسانی که دوستشان دارد.

• در روابط صمیمانه‌شان هم از ترس تمسخر یا استهزا شدن خوددار و حساب شده رفتار می کنند.

• دائم ذهنشان به این مسئله مشغول است که مبادا در موقعیت‌های اجتماعی دیگران بر آنها خرده بگیرند یا از جانب آنها طرد شوند.

• به دلیل احساس بی‌کفایتی، در موقعیت‌های بین فردی جدید مهار‌شده رفتار می‌کنند.

• خود را از نظر اجتماعی بی‌عرضه، از نظر فردی بی‌جاذبه یا نزد دیگران حقیر می‌دانند.

• به طرز نامعمول از خطر‌کردن شخصی یا درگیر‌شدن در هر فعالیت جدیدی اکراه دارند، به این دلیل که ممکن است در این موقعیت‌ها خجالت‌زده یا دستپاچه بشوند.

دلایل ایجاد اختلالات شخصیت:
شخصیت یک فرد، ترکیبی از افکار و احساسات و رفتارهای او است که این ترکیب برای هر فرد منحصر به فرد است. شخصیت، همان طرز دیدگاه و فهم و ارتباط با محیط خارج و ارتباط با دیگران است. شخصیت یک فرد در طول دوران کودکی شکل می‌گیرد و ۲ عامل مهم در شکل‌گیری شخصیت نقش دارند.

۱- عوامل ژنتیکی: بسیاری از صفات شخصیتی به صورت ژنتیکی از پدر و مادر به شخص می رسند. به این صفات سرشت هم می گویند.

۲- عوامل محیطی: این فاکتور مربوط به محیطی است که شخص در آن رشد می‌کند و اتفاقاتی که اطرافش می‌افتند.

برای مراجعه به روانشناس در رشت روی لینک تعیین وقت مشاوره کلیک نمایید.