فروردین ۱۱, ۱۳۹۹
آیا موتیسم یک اختلال زبان و گفتار است؟
اختلال سکوت انتخابی یا موتیسم
“متأسفانه پیش‌بینی این که کدام کودک موتیسم به درمان نیاز دارد و کدام کودک به درمان لالی انتخابی نیاز ندارد مشکل است.”
لالی انتخابی (SM) یک رفتار شرطی آسیب‌زا است که باعث می‌شود کودک نتواند در بعضی از موقعیت‌های اجتماعی صحبت کند. علی‌رغم اینکه همان کودک در موقعیت‌های دیگر به شکل عادی و طبیعی صحبت می‌کند. معمولاً، کودک در خانه با خانواده‌اش به‌طور عادی صحبت می‌کند اما در مدرسه یا مکان‌های دیگر صحبت نمی‌کند.
اگرچه درگذشته تصور می‌شد که SM مربوط به موتیسم، اختلال نافرمانی مقابله‌ای، یا تروما / سوءاستفاده رفتاری، جنسی است اما اکنون بیشتر محققان اعتقاد دارند که SM نوعی اضطراب اجتماعی است؛ منظور از اضطراب اجتماعی این است که صحبت نکردن در SM به احساس شرم بسیار زیاد، خودآگاهی، یا خجالت مربوط است.
چرا کودکان مبتلا به موتیسم خارج از خانه صحبت نمی کنند؟
گاهی اوقات کودکان مبتلا به (SM) می‌گویند که آن‌ها می‌ترسند که چیز بی‌معنی بگویند یا اینکه صدایشان خنده‌دار باشد. سایر کودکان مبتلابه (SM) ممکن است نتوانند توضیح دهند که چرا نمی‌خواهند خارج از خانه صحبت کنند و این بی‌میلی به صحبت کردن به دلیل ندانستن زبان یا چگونه صحبت کردن نیست.
شروع SM یا موتیسم در کودکان
شروع SM یا موتیسم در کودکان
شروع SM معمولاً قبل از ۵ سالگی است. اگرچه اغلب تا زمان ورود به مهدکودک شناخته نمی‌شود و یا به عنوان یک مشکل در نظر گرفته نمی‌شود. به نظر می‌رسد SM یا موتیسم در دختران بیشتر از پسران است، قبلاً تصور می‌شد که SM یک مشکل کمیاب و نادری است؛ ولی مطالعات اخیر نشان می‌دهد آنطور که قبلاً تصور می‌شد، نادر نیست. شیوع این اختلال در کودکان ۵ تا ۷ سال کمتر از ۱ درصد است.
آیا موتیسم یک اختلال زبان و گفتار است؟
توجه داشته باشید که اختلال سکوت انتخابی احتمالاً از دو اختلال دوران کودکی اوتیسم و وسواس جبری خیلی کمتر نیست. برخی افراد بر این باورند که SM به اختلال زبان و گفتار ارتباط دارد، اما مطالعات اخیر نشان می‌دهد که بیشتر کودکان SM توانایی زبان عادی دارند. دلایل مشکل SM کاملاً مشخص نیست. با این‌حال یافته‌ها نشان می‌دهد که اضطراب اجتماعی در خانواده آن‌ها وجود دارد؛ بنابراین می‌تواند ژنتیکی باشد.
کودکان SM اغلب در مدرسه مشکل صحبت کردن دارند، این امر باعث می‌شود که ازنظر اجتماعی و آموزشی عقب بیفتند. علاوه بر این، کارکنان و مدرسه اغلب نمی‌دانند با این کودکان چگونه رفتار کنند و ممکن است کودک را تنبیه کنند. متأسفانه، بیشتر مردم غالباً فکر می‌کنند که کودک فقط ناسازگار و لجباز است، یا مشکل زبان دارد، یا دچار ناتوانی‌های شدید عقلی و عاطفی است درنتیجه منجر می‌شود که کودک به کلاس‌های نامناسب برود و یا تلاش‌های ناموفق متعدد سنجش هوش انجام شود. اگرچه کودکان مبتلابه SM مشکلات گفتاری یا زبانی ندارند و یا نیازی به گفتار درمانگر ندارند. اگر گفتاردرمانی در گروه‌های کوچک انجام شود می‌تواند روش خوبی برای تمرین‌های مواجهه باشد به دلیل اینکه گروه‌های کوچک‌تر موقعیت بهتری برای کار روی صحبت کردن را دارا هستند.
پیشنهاد می کنم لالی انتخابی کودکان چیست و راه های درمان آن را نیز مطالعه کنید.
والدین کودکان مبتلا به موتیسم
والدین کودکان مبتلا به موتیسم
برای بعضی از والدین، زندگی کردن با کودک SM یا موتیسم می‌تواند بسیار ناامیدکننده باشد. والدین می‌دانند که کودکشان می‌تواند به‌طور طبیعی صحبت و احساس کند؛ امّا صحبت نمی‌کند. تلاش برای مجبور کردن کودک به صحبت کردن، ناموفق و دردناک است؛ اما نادیده گرفتن مشکل نیز مضر است.
اگرچه اکنون متخصصان می‌دانند که SM به تروما یا سوءاستفاده مربوط نیست بسیاری از مردم هنوز به این باور اعتقاد دارند و ممکن است والدین را به سوءاستفاده از کودک خود متهم کنند. تلاش برای آموزش در مورد SM می‌تواند به این مسئله کمک کند.
درمان کودکان مبتلا به سکوت انتخابی
گاهی اوقات صحبت نکردن در طی چند هفتۀ اول مدرسه رخ می‌دهد سپس کودک خودش شروع به صحبت کردن می‌کند متأسفانه در موارد دیگر پیش‌بینی این که کدام کودک به درمان نیاز دارد و کدام کودک به درمان نیاز ندارد مشکل است.
مؤثرترین درمان برای SM دارودرمانی و درمان شناختی رفتاری (CBT) است. داروهایی که مؤثر هستند مهارکننده‌های باز جذب انتخابی سروتونین (SSRIS) مانند پروزاک یا لیوکس است. CBT نوعی روان‌درمانی بسیار متمرکز و ساختارمند است که با مراحل آسان شروع می‌شود و به سمت مراحل مشکل‌تر حرکت می‌کند و موفقیت در هر مرحله پاداش به دنبال دارد. CBT نیاز به یک تلاش جدی از جانب خانواده کودک مبتلا به SM و کارکنان مدرسه دارد.
